Bloeiende broccoli

In het aller beginste van onze tuin, een paar maanden geleden, wisten we nog bijna niets. Nu weten we steeds een beetje meer, ervaring enzo.
Zo wilden de kooltjes niet zo groeien. We zaaiden de rode kool en broccoli binnen in eierdozen voor het raam, maar de helft kwam maar op. En echt sterk werden ze ook niet. Het afharden is ook niet onze sterkste kant kwamen de koning en ik achter. Een dagje op het balkon, dan weer binnen 's avonds en de volgende dag vergaten we het tot we ze spontaan in de volle grond uitzetten. Zo enthousiast als we waren!
Goed, de helft ging dood, de andere helft bijna en we zaaide buiten nog maar wat extra 'op goed geluk'. Ondertussen groeien de rode kolen over de pastinaken heen, de goudsbloemen over de kolen en hadden we zowaar één heuse broccoli in ons veld.
Ik zei tegen de koning: we moeten hem nu opeten, hij is nog niet zo heel groot maar volgens mij schiet hij bijna door.
De koning zei tegen mij: nee joh! Hij is nog zo klein, dat is zielig. We laten hem nog wat groter worden.
Dus we besloten democratisch om onze broccoli te laten groeien, of te zien wat er zou gebeuren. 2 Dagen later zaten er gele bloemetjes in de broccoli.
Zo werd de broccoli  geplukt en als een bosje bloemen in een vaas gezet.

Toen wilde ik wel eens weten of je het dan nog kan eten, of wat je er mee moet doen, zo'n bloeiende broccoli.Op een klein regeltje in een wazig forum kon ik niets vinden, behalve dat je 'te laat' bent als er bloemen in komen. Maar dat ene regeltje zei dit: Voor volwassenen is Broccoli nog gezonder als hij in bloei staat. Hmm, spannend! Uiteindelijk belandde hij op ons bord in het eeuwenoude familie recept van de koning. Niet zozeer een culinair hoogstandje als wel prima eten voor zo'n dag dat je nergens echt zin hebt: rijst, broccoli en worstjes met champignonsaus. En het is lekkerder dan ik dacht toen ik dit voor het eerst meemaakte.
Bloeiende Broccoli dus, is prima te eten! Een beetje bitterder, maar met een klontje boter en een sausje heel goed te eten.
Dus vandaag heb ik weer wat nieuws gedaan! Maar dat had ik eerder vandaag ook al, toen ik mijn eerste potje anti rimpel creme kocht...

Een mevrouwtje voor mevrouw

De prinses zei tegen mij, tussen neus en lippen door, dat de baby-prinses geen pop heeft. Een lieve baby hoort toch op z'n minst een pop te hebben vond ik. En zo zat ik de volgende dag een heuse lappenpop te naaien.

Er liggen lapjes genoeg hier, dus een beetje freubelen later was er zowaar een popje, zonder gezicht en zonder haar. De prinses heeft dreadlocks, de vader van de baby-prinses ook, dus kreeg de pop ook heuse slierten op haar hoofd. Zelf gevilt van lekker zachte merino wol, ruikt stukken beter dan echte dreadlocks :-)

 

Ondertussen was het ver voorbij middernacht, maar als ik dan eenmaal op dreef ben is het lastig zomaar te stoppen. En zeg nou zelf, een pop zonder gezicht is toch een beetje eng. Ik kreeg al een beetje Chucky visioenen toen ik de naald in het gezicht van het popje zetten. Het was onguur weer, donker, en ik voerde een wonderlijk voodoo ritueel uit met borduurgaren. De goden waren me best goedgezind want ik kon tevreden gaan slapen. Ze kijkt lief, al zeg ik het zelf.

 

Natuurlijk moest de pop een naam, na veel wikken en wegen met zoetsappige namen is hier dan Mevrouwtje! De baby-prinses lijkt er erg tevreden mee.

Smul spul, heel verantwoord!

Het lijkt wel winter, donker, koud en heel de dag regen. Wat kun je op zo'n dag beter doen dan lekkers maken. Troost voer. Smul spul.
Voor de Koning maakte ik zijn favoriet. En op deze donkere dag ook heel toepasselijk want het recept is uit het Kerst kookboek van Nigella. Rocky Roads heet het, en samengevat is het lekkere nootjes, koekjes en kleffe geconfijte kersen en marshmallow gevangen in een mengsel van chocolade en roomboter. Juist, heel lekker, vast niet gezond.
Maar niet getreurd, natuurlijk zal ik dat recept niet verklappen! Er is namelijk nog iets veel spannenders dat uit mijn keuken kwam vandaag!
Homemade (dan klinkt alles gelijk al zo veel ambachtelijker!) crunchy granola bars, oftewel de oerhollandse muesli reep. Ik had al een paar keer bedacht dat ik ze een keer zelf wilde maken, maar het kwam er nooit van. Toen ik gisteravond de keukenkastjes uitploos op zoek naar dingen die de vuilnisbak kon opvullen voor ik de zak naar buiten deed (dat deed de koning natuurlijk, laten we wel in het juiste rolpatroon blijven) kwam ik verdacht veel dingen tegen die daarvoor nodig waren. De keus was snel gemaakt: ik zou dan eindelijk, op mijn 30e, zelf muesli repen gaan maken.

Er is natuurlijk niet echt een precies recept voor deze creatie, het is een moment opname van de inhoud van je keukenkastjes, aan elkaar gelijmd met natuurlijke zoetigheid. Een daarvan is rijststroop, en ik kende dat helemaal niet maar kwam vaak tegen dat dat er echt in moest. Dus ik door de regen naar de natuurwinkel. En ik ben gelijk overtuigd. Die typische smaak van muesli repen komt hierdoor! Het kan ook vast prima zonder, maar het goedje is behoorlijk stroperig, plakkerig én lekker dus reden genoeg om dit aan je assortiment toe te voegen.

Bijvoorbeeld:
Pompoenpitten, pistache noten, walnoten, zonnebloempitjes, havervlokken, kokosrasp en stukjes gedroogde abrikoos. Alles door elkaar husselen, dat was stap 1.
Om de boel aan elkaar te plakken heb ik een mengseltje gemaakt van
2 eetlepels pindakaas
3 eetlepels honing
3 eetlepels rijststroop
beetje bruine suiker
dopje 'homemade' vanille extract
Dit even goed doorroeren en op een heel klein vlammetje een beetje warm laten worden zodat het nog vloeibaarder wordt. Pas op met aanbranden, het is tenslotte allemaal suikerachtig spul.
Daarna roer je het ene mengsel door het andere en verdeel je de boel in een bakblik met bakpapier. Heel stevig aandrukken en even 30-45 minuten in de oven op 170 C.
Als het uit de oven komt moet het mooi goudbruin zijn. Dan nog een keer goed aandrukken (stuk bakpapier erop leggen en met een pannelap stevig wrijven). Ik had nog wat chocolade staan van de Rocky Roads dus dat gesmolten en erover gesmeerd en nog wat kokos en klaar! Dan begint het moeilijkste. Wachten.
De hele bak moet echt helemaal afgekoeld zijn voor je ze eruit mag halen en in stukken kunt snijden. En dan smullen maar! Heel verantwoord, heel lekker, en heel veel.

En de Koning zei dat het goed was. En ik gloeide van trots!

De dag dat ik zelf pasta maakte

Op mijn lijstje van dingen die ik altijd nog eens wil doen stond ergens boven parachutte springen en onder trouwen zelf pasta maken. Ik heb er altijd een romantisch idee bij gehad, olijfboomgaarden, grote pannen pruttelende heerlijke saus en heerlijke verse pasta die in bosjes te drogen hangt. Ook was ik er een beetje bang van omdat er altijd zo'n ophef over is. En zo kwam het dat ik nog nooit pasta had gemaakt.
Op jacht naar een nieuwe snijplank liep ik zomaar tegen heuse Farino typo '00' aan. Juist, pasta meel. En ik was echt niet van plan om dat thuis gelijk te gaan proberen, maar er lag nog een pomoen en toevallig gaat dat heel goed samen. Dus zo was ik ineens pasta aan het maken.
Zonder pasta machine, gewoon met de deegroller en dat gaat dus prima. Je krijgt er wel spierballen van maar gelukkig was het maar voor ons 2 en niet voor een grote italiaanse familie!

Het recept is simpel, en als je geen weeshuis hoeft te voeden is het pasta maken ook een fluitje van een cent.

Voor 2-3 personen

220 gr meel type 00 (maar volgende keer probeer ik het met gewone bloem, eigenwijs als ik ben. Ik wil gewoon weten of het kan)
2 eieren
paar druppels olijfolie

In het bergje meel een kuiltje maken en daar de eiren in breken met een heel klein scheutje olijfolie, dan de eieren losroeren en langzaam steeds meer meel mee roeren. Als het wat dikker is kun je gewoon lekker met je handen verder roeren en kneden tot het een mooi elastisch deegje is. Niet te lang, want dan wordt het een stuiterbal. Het deeg even onder een bakje of in een zakje 30 minuten wegleggen terwijl je je aan de flespompen gaat wagen.
De oven voorverwarmen op 220C.
Ik schil de pompoen gewoon met de dunschiller, dat gaat heel makkelijk. Je kunt de schil van sommige pompoenen ook eten maar in dit gerecht schil ik hem liever. Gebruik zoveel pompie als je lekker vind, een kleintje met zn 2en, of de helft van een grote. Ofzoiets.
De geschilde pompoen in grove stukken hakken, denk om je vingers, en in een ovenschaal doen. Flink wat olijfolie erover en wat zout en peper en veel salie. Vers, maar het kan ook uit een potje. Nog 2 tenen knoflook erover uitpersen en dan met je handen en veel liefde de boel door elkaar 'kneden' zodat de pompoen lekker alle smaak kan opnemen.
Zet de hele handel in de oven en strooi er na zo'n 20 minuten een handje pijnboompitjes over. Dan nog even 5 tot 10 minuten laten roosteren. Je moet de pompen met een vork door midden kunnen duwen, dan is ie gaar.
Terwijl de pompoen in de oven staat kun je de pasta gaan uitrollen. Ik deed dat gewoon met een deegroller op het aanrecht en dat ging eigenlijk heel goed. Beetje bestuiven met bloem als het plakt en mooie lange lappen rollen. Die in lange repen snijden en zie daar, uw tagliatelle! Je mag nu al trots zijn en het leuk kronkelig op een mooi bord leggen en er even tevreden naar kijken.
Zet een pan met water en een korreltje zout op het vuur.
Als je goed bent in timing dan haal je nu de pompoen uit de oven, verkruimel je er wat honing-geitenkaas over zodat ze een beetje kan smelten en heb je net een bos verse peterselie fijn gehakt.
Zodra het water echt kookt, met veel borrels en dampen doe je de pasta er in. Niet te veel treuzelen, daadkracht is gewenst.
Dan kijk je naar de pasta en wacht je tot het water weer opnieuw echt kookt. Dus niet een klein beetje, maar weer echte bubbels en een beetje schuim. Zodra je dat ziet tel je rustig tot 10. Bij 10 zet je het vuur uit en giet je de pasta in een vergiet. Na spoelen is helemaal niet nodig. En echt, 10 tellen is genoeg!
Schud de pasta een beetje droog en schep hem bij de pompoen. Roer de boel voorzichtig door en strooi er nog wat parmezaanse kaas vlokken over en natuurlijk je peterselie.


En dan gelijk aan tafel met een glas witte wijn erbij!

Tijd voor ijsjes

Met de mango van de markt moest toch iets zinnigs gemaakt worden, en met dit weer kan het niet anders dan dat er een ijs-experiment gaande was.
Voor een eerste keer ben ik zeker niet ontevreden!

 

Mango-passievrucht-munt ijs met een vleugje limoen en vanille, in zelf gebakken hoorntjes. En dat alles binnen een half uurtje. Het leven is een feestje!

Neem een bak bevroren mango stukjes, vers of uit de supermarkt. Doe er evenveel dikke (griekse) yoghurt bij, (zelfgemaakte) vanille suiker, rasp van een limoen, paar verse muntblaadjes en wat passievruchten. Alles snel in de magimix of blender tot een gladde massa mixen en weer terug in de bak gieten en even terug in de vriezer.

Ondertussen oven voorverwarmen op 210 C. 

50 gr boter zacht roeren, 50 gram suiker er doorheen roeren. Een eiwitje luchtig kloppen maar niet stijf en er doorheen roeren. Het moet niet schuimen want dan krijg je luchtbellen in je koekjes. Dan nog 60 gram gezeefde bloem erdoor spatelen en klaar. 

Op een bakblik een stuk bakpapier leggen en daar rondjes beslag op smeren. Ze moeten echt dun zijn, een milimeter of 2 is zat.

Zet het in de oven en na ongeveer 10 minuten zijn ze klaar. Nu moet je brandvaste vingers hebben en ze snel tot hoorntjes rollen en in een glaasje zetten om af te koelen. Je kunt ze natuurlijk ook in een ander vormpje vouwen als je altijd heel goed was in origamie.

Dan zet je je zonnebril op, doe een paar scheppen ijs in de hoorntjes en ga je in de zon zitten genieten!

Taart van veel vers

Vandaag viel ik met mijn verkeerde been uit bed. Eigenlijk stapte ik er misschien gister met mijn verkeerde been in en was dat de aanleiding van alle ellende.
Op ons landgoed bleek een courgette plant verdwenen. Niet een courget eraf, want die zitten er nog niet eens aan, maar gewoon heel het plantje weg! Gelukkig hadden we er 2 uitgezet omdat er toch wel wat ruimte over was. De koning en ik speelden even voor Sherlock maar kwamen er niet achter of het een buur-tuinman was of de ganzen. Niets aan te doen maar mn humeur was toch aangetast door dit grote onrecht.
Daarna probeerde ik thuis iets lekkers in elkaar te draaien van al het lekkere verse spul dat ik voor de spreekwoordelijke daalder op de markt had gekocht maar dat liep op een hoopje smeulende ellende uit. Het zat er gewoon niet in die dag.
Ondertussen is de lucht weer geklaard en stond er toch wat lekkers op tafel. Lang leve Yotam.

Mijn aankopen op de markt en het heerlijke resultaat

De citroenen op de foto zaten niet in de taart maar hebben een verkwikkende 3 liter limonade siroop opgeleverd. Daar komen we de zomer wel mee door. Verder nog een lekker paprika-aubergine smeerseltje gemaakt voor op brood en hier een verkorte versie van het recept van de taart:

Neem wat bladerdeeg of maak een deegje met wat bloem, boter en water. Bekleed een bakvorm.
Zet je oven op heel heet. Leg 2 paprika's op een bakblik met een beetje olijfolie erover en zet ze boven in de hele hete oven.
Snij een aubergine in blokjes en leg deze in een braadslee met olijfolie en peper en zout erover in de oven, een stapje onder de paprika, na 10 minuutjes een courgette in blokjes erbij. Dan weer na 10 minuten een zoete aardappel, je raad het al, in blokjes erbij. Zorg dat dit alles in een enkele laag in de oven ligt, anders roostert het niet zo lekker.
Haal dan alles eruit, rol de paprika's in plasticfolie en laat even liggen. Als het goed is zijn ze helemaal zwart geblakerd in de oven. Na een tijdje in de folie kun je zo het vel eraf pulken. Zet de oven op minder heet. Iets van 160 graden. Bak je bodem even een kwartiertje blind zodat die niet zo klef blijft.
Ondertussen heb je 2 grote uien in ringen gesneden en lekker lang laten fruiten in een pan zodat ze goudbruin en een beetje zoetig zijn. Verdeel de uien over de bodem van de taartvorm. Daarover de gegrilde groenten. Beetje verse tijm erover uitstrooien. Dan 2 eieren loskloppen met 200 ml slagroom, beetje peper en zout en dit eroverheen gieten zodat de groenten net onderstaan. Dan flink wat feta en ricotta erover verkruimelen, gehalveerde cherry tomaatjes met het snijvlak naar boven en nog wat tijm erover. Iets van 3 kwartier in de oven tot de taart een mooi kleurtje krijgt en stevig aanvoelt. Laat hem even 10 minuten staan voor je hem uit de vorm haalt. En ja, je bent inderdaad een paar uur zoet maar hè, dan heb je ook wat!

Voor het echte recept moet je natuurlijk gewoon ook Yotam fan worden en iedere dag iets uit Plenty koken :-)