De dag dat ik zelf pasta maakte

Op mijn lijstje van dingen die ik altijd nog eens wil doen stond ergens boven parachutte springen en onder trouwen zelf pasta maken. Ik heb er altijd een romantisch idee bij gehad, olijfboomgaarden, grote pannen pruttelende heerlijke saus en heerlijke verse pasta die in bosjes te drogen hangt. Ook was ik er een beetje bang van omdat er altijd zo'n ophef over is. En zo kwam het dat ik nog nooit pasta had gemaakt.
Op jacht naar een nieuwe snijplank liep ik zomaar tegen heuse Farino typo '00' aan. Juist, pasta meel. En ik was echt niet van plan om dat thuis gelijk te gaan proberen, maar er lag nog een pomoen en toevallig gaat dat heel goed samen. Dus zo was ik ineens pasta aan het maken.
Zonder pasta machine, gewoon met de deegroller en dat gaat dus prima. Je krijgt er wel spierballen van maar gelukkig was het maar voor ons 2 en niet voor een grote italiaanse familie!

Het recept is simpel, en als je geen weeshuis hoeft te voeden is het pasta maken ook een fluitje van een cent.

Voor 2-3 personen

220 gr meel type 00 (maar volgende keer probeer ik het met gewone bloem, eigenwijs als ik ben. Ik wil gewoon weten of het kan)
2 eieren
paar druppels olijfolie

In het bergje meel een kuiltje maken en daar de eiren in breken met een heel klein scheutje olijfolie, dan de eieren losroeren en langzaam steeds meer meel mee roeren. Als het wat dikker is kun je gewoon lekker met je handen verder roeren en kneden tot het een mooi elastisch deegje is. Niet te lang, want dan wordt het een stuiterbal. Het deeg even onder een bakje of in een zakje 30 minuten wegleggen terwijl je je aan de flespompen gaat wagen.
De oven voorverwarmen op 220C.
Ik schil de pompoen gewoon met de dunschiller, dat gaat heel makkelijk. Je kunt de schil van sommige pompoenen ook eten maar in dit gerecht schil ik hem liever. Gebruik zoveel pompie als je lekker vind, een kleintje met zn 2en, of de helft van een grote. Ofzoiets.
De geschilde pompoen in grove stukken hakken, denk om je vingers, en in een ovenschaal doen. Flink wat olijfolie erover en wat zout en peper en veel salie. Vers, maar het kan ook uit een potje. Nog 2 tenen knoflook erover uitpersen en dan met je handen en veel liefde de boel door elkaar 'kneden' zodat de pompoen lekker alle smaak kan opnemen.
Zet de hele handel in de oven en strooi er na zo'n 20 minuten een handje pijnboompitjes over. Dan nog even 5 tot 10 minuten laten roosteren. Je moet de pompen met een vork door midden kunnen duwen, dan is ie gaar.
Terwijl de pompoen in de oven staat kun je de pasta gaan uitrollen. Ik deed dat gewoon met een deegroller op het aanrecht en dat ging eigenlijk heel goed. Beetje bestuiven met bloem als het plakt en mooie lange lappen rollen. Die in lange repen snijden en zie daar, uw tagliatelle! Je mag nu al trots zijn en het leuk kronkelig op een mooi bord leggen en er even tevreden naar kijken.
Zet een pan met water en een korreltje zout op het vuur.
Als je goed bent in timing dan haal je nu de pompoen uit de oven, verkruimel je er wat honing-geitenkaas over zodat ze een beetje kan smelten en heb je net een bos verse peterselie fijn gehakt.
Zodra het water echt kookt, met veel borrels en dampen doe je de pasta er in. Niet te veel treuzelen, daadkracht is gewenst.
Dan kijk je naar de pasta en wacht je tot het water weer opnieuw echt kookt. Dus niet een klein beetje, maar weer echte bubbels en een beetje schuim. Zodra je dat ziet tel je rustig tot 10. Bij 10 zet je het vuur uit en giet je de pasta in een vergiet. Na spoelen is helemaal niet nodig. En echt, 10 tellen is genoeg!
Schud de pasta een beetje droog en schep hem bij de pompoen. Roer de boel voorzichtig door en strooi er nog wat parmezaanse kaas vlokken over en natuurlijk je peterselie.


En dan gelijk aan tafel met een glas witte wijn erbij!