Het verhaal van de sambal

Toen ik nog een vrouw met een baan was had ik ook collega's. Eén collega maakte zelf de lekkerste sambal ooit. Licht pikant met pepertjes natuurlijk maar vooral met veel knoflook en gember. Tijdens de lunch smulde wij er van. Nu wil ik dat natuurlijk ook kunnen maken dus ging ik op zoek naar het recept voor deze heerlijkheid.
Niet zo'n knalrode sambal die je een zwetend voorhoofd geeft en stoom uit je oren maar zo'n heerlijke donkere smaakvolle pasta die overal lekker bij is! Vooral op een boterham met hummus en alfalfa en een schijfje komkommer.
Het idee was dus: ik ga op zoek naar het ideale recept en ga daarmee de wereld veroveren! Nu de potjes staan te koelen heb ik daar ineens mn twijfels over...

Dit was het uitverkoren recept:
7 sjalotten
1 bol knoflook
scheutje olie
1 tl trassi
200 gr pepers
1.5 schijf goela djawa (javaanse suiker)
sap van halve citroen
5 el ketjap manis
en mijn eigen toevoeging een flink stuk gember

Klinkt lekker toch?

Goed, in de winkel hadden ze net geen rijpe rode pepers meer maar wel een hele kleurige bak vol mme Jeanets. En ik weet heus wel dat die nog wat heter zijn maar ze zien er zo onschuldig en vrolijk uit dat ik ze niet kon weerstaan. En he, het scheelde me weer een ritje naar een andere winkel.
Dus uiterst enthousiast ging ik aan de gang. Goede voorbereiding is het halve werk dus ik deed mn haar in een staart zodat ik niet met mn hete peper vingers aan mn gezicht hoefde te zitten. Toen de uien en knoflook met de trassie in de pan gingen sloegen de gefermenteerde garnalen al gelijk op mn keel. Dus tussen het roeren door stond ik op het balkon bij te komen. Bij het fijnhakken van de madammekes had ik netjes bijna alle zaadjes eruit gehaald, ik wilde tenslotte een lekkere sambal! Maar toen ik de pepers in de pan gooide liepen de tranen gelijk over mn wangen. De tip van een slok water in je mond houden hielp wel een beetje maar toch zocht ik mijn heil weer op het balkon. Toen de ketjap, suiker en citroen erbij en werd het al beter. Het begon eigenlijk best heel goed te ruiken. Hm, misschien komt het wel goed dacht ik nog even...
Na een tijdje pruttelen moest ik toch echt proeven of het wel lekker was of dat er nog een beetje zout of iets anders bij moest. Klotsende oksels kreeg ik ervan! Een heel klein likje was al genoeg om me een rood hoofd en prikkende ogen te bezorgen. Nog maar even laten pruttelen dan. Na een goed half uur rook het echt heel lekker, een beetje zoetig, kruidig, jummie! Dus de boel maar in potjes gedaan en oke, nog even proeven. Dit keer beter voorbereid pakte ik een toastje met een klein beetje hummus en deed daar een heel klein beetje sambal op. Het ziet er mooi uit, donker, goede textuur, niet te grof niet te fijn. En eigenlijk best heel lekker. Dacht ik! De kick komt altijd later! Zou het echt aan de mme Jeanets liggen, of is de verhouding pepers en andere ingredienten gewoon een beetje groot?
Hoe dan ook, ik heb toch nog prikkende ogen, na 6 keer mn handen wassen brandt het nog overal waar ik het aanraak , het zweet staat nog op mn voorhoofd maar ik heb mooi wel 2 potjes sambal staan.
Ik geef nog niet op. Ooit zullen jullie versteld staan van mijn sambal imperium!